Zniesiono część obostrzeń i wreszcie można było ruszyć w Polskę i pozwiedzać. Muzea też zostały otwarte. Trasa wyznaczyłem bardzo szybko. Kierunek kolebka Polski – osada w Biskupie. Tyle razy się tam wybierałem i wreszcie się udało. Zapraszam do zwiedzania.

Dojazd do Rezerwatu jest dobrze oznakowany. Rezerwat znajduje się przy ul Biskupin 3m 88-410 Gąsawa. Przed muzeum – rezerwatem znajduje się duży parking (opłata za parking płatna w kasie). Można też dojechać kolejką wąskotorową – Żnińska Kolej Wąskotorowa. Rezerwat otwarty jest cały rok (poza pandemią oczywiście 😀 w godzinach od 9:00 do 16-18:00. Ceny biletów wstępu kształtują się następująco:

• 17 zł – bilet normalny,
• 10 zł – bilet ulgowy, dzieci do lat 6 bilet bezpłatny. Są również zniżki na Kartę Dużej Rodziny.
• Parking – dodatkowe płatne – 6 zł – duży ale polecam przyjechać z rana, wtedy jest więcej miejsc wolnych.
  Na miejscu jest również bar, gdzie można się posilić.

W związku z pandemią usługi przewodnika są anulowane, natomiast został stworzony audioprzewodnik – działa z poziomu wyszukiwarki. Wystarczy zeskanować kod QR (patrz powyżej) i otrzymujemy bardzo profesjonalną opowieść, która prowadzi nas przez wszystkie budynki tego rezerwatu. Polecam gorąco wysłuchać tych informacji. Samo zwiedzanie – mnie zajęło 1,5h z wypiciem porannej kawy i szarlotką. Na miejscu – zarówno zakup biletów jak i zakupy gastronomiczne można płacić kartą. Obowiązkowo proszę zabrać repelenty na komary, gdyż jest to teren podmokły i w pobliżu jeziora. Są miejsca gdzie bardzo kąsają komary.

Rezerwat archeologiczny w Biskupinie jest jednym z największych w Europie. Dzięki swojej wyjątkowej wartości dla dziedzictwa kulturowego Polski został uznany za Pomnik Historii. Obejmuje on obszar około 38 ha z licznymi śladami dawnego osadnictwa, od epoki kamienia po wczesne średniowiecze. Z nich najsłynniejsze jest stanowisko na półwyspie Jeziora Biskupińskiego z pozostałościami osady obronnej z przełomu epok brązu i żelaza – niezwykle istotne dla tzw. „archeologii mokrej” zajmującej się stanowiskami bagiennymi i torfowymi. Jego odkrycie znalazło się w gronie 100 najważniejszych archeologicznych odkryć XX wieku. Dziś w rezerwacie znajdują się następujące rekonstrukcje:

Obozowiska łowców i zbieraczy (wizualizacja) – starsza i środkowa epoka kamienia – ok – 10 000 lat temu. Jest to odwzorowanie dawnego osadnicza, które jako jedyne nie znajduje się w miejscu odkrycia. Tworzą go pokryte trzciną szałasy oraz zewnętrzne palenisko, które jest charakterystyczne dla osiedla sprzed około 10 000 lat. Był to czas kiedy społeczność epoki kamienia nie znała jeszcze uprawy i hodowli, a podstawą ich życia było zbieractwo i łowiectwo.

Osady pierwszych rolników. Rolnicy pojawili się w okolicach dzisiejszego Biskupina jakieś 6000 lat temu i mieszkali w przestronnych “długich domach”. Rekonstrukcję osady tworzy jeden taki obiekt (drugi jest przystosowany do wystawy sezonowej), którego wystrój obrazuje warunki życia pierwszych społeczności rolniczych. W osadzie znajduje się również źródełko wody oraz poletka z uprawami dawnych gatunków roślin.

Osada obronna na półwyspie – datowana na przełom epoki brązu i żelaza – tj. około 2700 lat temu. Jest to najbardziej rozpoznawalna część rezerwatu archeologicznego (wizualizacje – są w każdej książce do historii). Rekonstrukcja dotyczy osady obronnej, którą z uwagi na znakomity stan zachowania drewnianych konstrukcji nazwano “polskimi Pompejami”. Osada została wzniesiona około 2700 lat temu i posiada regularny układ wewnętrzny. Obecna konstrukcja obejmuje pomost, elementy umocnień – na które można wejść, dwa rzędy chat i ulice. W chatach znajdziecie Państwo wystawy m.in multimedialne pokazujące np. jak archeolodzy wyobrażają sobie budowę tej osady. Dodatkowo można zobaczyć wyposażenie charakterystyczne dla przełomu epok brązu i żelaza. Część z sal jest przystosowana do tematycznych lekcji muzealnych. Tuż w pobliżu jest przystań, skąd kiedyś można było popływać statkiem “Diabłem weneckim” po Jeziorze Biskupińskim, ale teraz rejsy zostały wstrzymane (covid).

Wioska piastowska – pochodzi z wcześnego średniowiecza – żyli X – XI wieku. Jest rekonstrukcja przedstawia wioskę w typie owalnicy. Wokół wewnętrznego placu stoi kilkanaście kurnych chat. Ich wyposażenie jest charakterystyczne dla wczesnego państwa piastowskiego i dotyczy życia codziennego. Obok chat znajduje się rekonstrukcja pieca chlebowego i wczesnośredniowiecznej kuźni. “Wioska piastowska” jest obiektem na “Szlaku Piastowskim”. Tutaj też kręcili część scen do filmu “Stara Baśń”.

Chata Pałucka – obiekt etnograficzny, wpisany do rejestru zabytków. JEst to kryta strzechą chata wąsko frontonowa z podcieniem szczytowym, która jest przykładem pałuckiego budownictwa z XVIII i XIX wieku. Została przeniesiona ze wsi Biskupin. Niestety jest zamknięta i jej wnętrze nie pełni aukcji ekspozycyjnej. A szkoda.

Na terenie rezerwatu znajduje się również Zwierzyniec i Dom Muzealnika, w którym można zatrzymać się na noc.

To był bardzo udany wyjazd. Pogoda dopisała, nie było jeszcze tłumów i zwiedzanie odbyłem we własnym tempie słuchając audioprzewodnika. Miejsce uważam godne polecenia i zachęcam wszystkich do odwiedzenia tego rezerwatu archeologicznego. Następny punkt zwiedzania – Gniezno.