Do Paryża dojechaliśmy Flixbusem. Z końcowego przystanku w Paryżu autobusowego do hotelu mieliśmy 3 stacje metrem. Dojechaliśmy sprawnie, choć walizki trochę nam utrudniały ten przejazd. Pokój w hotelu już czekał na nas😀.

Zanim opiszę moją wędrówkę po mieście poświęcę kilka słów o systemie transportowym w Paryżu.

System transportowy w Paryżu jest bardzo rozbudowany i efektywny, opierając się głównie na metrze, które jest szybkim i gęsto rozsianym środkiem transportu po mieście. Sieć uzupełnia kolej regionalna RER (Szybka Sieć Regionalna), obsługująca dłuższe trasy i połączenia z przedmieściami oraz lotniskami. W ramach systemu dostępne są także autobusy, tramwaje, system miejskich rowerów Vélib’, a w obrębie miasta funkcjonują również taksówki i usługi typu Uber/Bolt.

Metro:

jest to najpopularniejszy sposób poruszania się po Paryżu, charakteryzujący się 16 liniami i 308 stacjami, co zapewnia doskonałą dostępność do większości atrakcji - z mojego punktu wiedzenia to najlepszy transport po mieście - stacje są przy każdym większym zabytku, tak więc bardzo prosto się odnaleźć w gąszczu linii metra i stacji.

Karty Navigo.

Dla turystów i mieszkańców całego regionu Île-de-France opłacalnym rozwiązaniem może być tygodniowa karta Navigo Semaine, pozwalająca na nielimitowane przejazdy we wszystkich strefach przez cały tydzień. Możliwe są też doładowania na kilka przejazdów czy dni. JEst duża dowolność. Jest też możliwość wgrania aplikacji na telefon iOS/Android, i płacić za przejazdy i przechodzić przez bramki bezpośrednio używając telefonu.

Uwaga – dojazd na lotnisko Charles de Gaulle (jest kolej RER, autobusy, etc. , natomiast po przeliczeniu – wyszło, że taniej będzie dojechanie tam UBER-em. Należy zamówić wcześniej i nie ma problemu z dostępnością. Auto przyjechało zgodnie z umówioną godziną i z pewnością w przeliczeniu na 1 osobę jest taniej).

OK. Wróćmy do zwiedzania miasta. Jak dojechaliśmy do Paryża – było już po 15.00. Zameldowaliśmy się w hotelu – Ibis Paris Avenue d’Italie 13eme. Pokoje wygodnie urządzone, było wszystko co potrzeba i oczywiście bardzo wygodne materace. Po zameldowaniu i rozpakowaniu udaliśmy się na szybki późny lunch – tuż obok hotelu znaleźliśmy przyjemną pizzerię – Eatalia. Smaczna pizza – polecam.

Następnie udaliśmy się do metra i dotarliśmy do przystanku Trocadero skąd można podziwiać paryską żelazną damę – wieżę Eiffela.

Tłum jak zwykle, ale udało się zrobić ładne zdjątka. Potem zeszliśmy schodami w kierunku wieży, przez plac de Varsovie i Sekwanę udaliśmy się bezpośrednio pod wieżę. Tym razem udało się nam wjechać na szczyt i podziwiać Paryż z wysokości 281 m.n.p.m. Zakup biletów wcześniej (on line) graniczył z cudem – jeśli chodzi o zakup wejściówek przez oficjalną stronę www. Ze stron pośredników – nie ufałem im, tak więc po przejściu kontroli bagażu (wymogi bezpieczeństwa) stanęliśmy w długiej kolejce. Za ok. godzinę dotarliśmy do kasy i się ucieszyliśmy, że oprócz wejścia schodami na 2 piętro (ok. 300 schodów do przejścia), uda się nam kupić wjazd i zjazd na najwyższe piętro wieży Eiffela. Nie zastanawialiśmy się długo i skorzystaliśmy z tej oferty.

Uwaga do kasy podchodzą wszyscy, którym się kupuje bilet – chcąc ograniczyć dostęp dla koników.

Po zakupie biletów od razu należy udać się na jeszcze jedną kontrole bezpieczeństwa i można już zwiedzać. Ruszyliśmy więc schodami na górę. Wejście uciążliwe, gdyż trzeba sobie nadać rytm wchodzenia ale póżniej mamy niesamowity widok. Możemy obejść wieżę z każdej strony i podziwiać niesamowite widoki Paryża. Można umiejscowić główne punkty orientacyjne – Luwr, Łuk Triumfalny, Montmartre i katedrę Sacre Ceur, wieżę Montparnasse czy la Defense. Potem czeka nas kolejna kolejka do windy na szczyt – ale poszło sprawnie i po chwili byliśmy już na szczycie wieży Eiffel’a. Nad nami jeszcze jest część wieży z anteną telewizyjną – ale tam już nie wchodzimy.

Na tej wysokości (280 m) już czujemy przyjemny wiaterek i podziwiamy Paryż. Wygląda on trochę jak miasto zbudowane z klocków Lego 😀 . Widoki niesamowite. Niebo się rozchmurzyło i mieliśmy miasto jak na dłoni. Na górze znajduje się bar – gdzie można zakupić kieliszek szampana i uczcić pobyt na wieży i same widoki😀.

Kilka słów o tej niesamowitej wieży.

Zbudowano ją specjalnie na paryską wystawę światową w 1889 roku. Miała upamiętnić setną rocznicę rewolucji francuskiej zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki oraz być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Projekt podkreślał architektoniczne walory stali, wbrew dominującemu w XIX wieku akademizmowi, który uważał żelazo za prosty materiał budowlany. Projekt wykorzystywał doświadczenia epoki i jej konstruktora, Gustave’a Eiffela, w budowie kolejowych mostów stalowych. Po 20 latach budowla miała być rozebrana, lecz Eiffel nie chciał do tego dopuścić i założył na wieży laboratorium aerodynamiczne i meteorologiczne.

Jednak dopiero udane eksperymenty (z udziałem Juliana Ochorowicza, wynalazcy i konstruktora) z umieszczonym na szczycie telegrafem „bez drutu” ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu. Jej wysokość zmienia się o 18 cm w zależności od temperatury. Cała konstrukcja wieży składa się z 18 038 części metalowych i około 2,5 mln nitów, jej całkowita masa, razem z betonowymi filarami, wynosi około 10100 ton (masa samej konstrukcji kratownicowej: 7300 ton). Nacisk wieży na podłoże wynosi 4,5 tony/m², a więc zaledwie dwukrotnie więcej niż nacisk wywierany przez kroczącego człowieka. Konstrukcja wsparta jest na czterech podstawach o boku 25 m każda. Na wysokościach 57,63 m, 115,73 m i 276,13 m znajdują się tarasy widokowe. Zajmuje obszar kwadratu o boku 125 m. Na sam szczyt wieży prowadzi 1665 stopni. Nie porywałem się aby tym razem tam wchodzić. W sumie – nie wiem czy można 😔.

Po podróży w dół (winda, potem schody) poczuliśmy się zmęczeni. Na zakończenie tego dnia – postanowiliśmy jeszcze udać się nad rzekę i odbyć rejs po Sekwanie.

Wokół wieży Eiffel i na Trocadero jest najwięcej sprzedawców pamiątek – miniaturowe wieże Eiffel można kupić w każdym kolorze. Jest bardzo dużo ludzi i kręcą się kieszonkowcy – tak więc trzymajcie się za kieszenie.

Wybraliśmy jedno z najbliższych miejsc gdzie można wsiąść na Bateau Mouche i popłynąć Sekwaną podziwiając zabytki Paryża.

a mianowicie : most Aleksandra III, Grand Palais, Petite Palais, Pałac Inwalidów, potem przepięknie odbudowaną katedrę Notre Dame, muzeum d’Orsay.

Płynąc rzeką widzieliśmy tłumy ludzi na bulwarach nad Sekwaną – celebrujących kolejny zakończony dzień pracy – serem, bagietką, winem, szampanem i muzyką …. Po prostu chill out na maxa.

Rejs podstawowy zajmuje około godziny. Trasa jest jak na załączonym zdjęciu. Oczywiście możecie znaleść rejsy np. z kolacją na pokładzie statku, ale oczywiście cena jest odpowiednio większa.

Wracamy do tego samego miejsca skąd wypłynęliśmy. Na podkładzie przewodnik w kilku językach opowiada o mijanych zabytkach. Polecam siadać albo na zewnątrz (na górnym pokładzie, albo na siedzeniach przy burtach – wtedy lepiej widać).

Po rejsie zmęczeni wróciliśmy do hotelu. Jutro od raza czeka intensywny dzień. Wędrówki po Paryżu – dzień drugi – były już zaplanowane i wkrótce pojawi się krótka relacja.