Z samego rana ruszyliśmy na północny zachód w kierunku malowniczego miasteczka Limone.

Limone to malowniczo położone na skrawku ziemi pomiędzy wysokimi górami a niebieską taflą wody, uznawane jest za jedną z najpiękniejszych miejscowości nad jeziorem Garda. Chciałem to sprawdzić czy rzeczywiście tak jest. Dojazd z Peschiera był sprawny i bezproblemowy. Po zjechaniu z autostrady jechaliśmy na północ starą drogą prowadzącą przez wykute w skałach tunele z widokiem na jezioro. Widoki niesamowite – szkoda, że byłem kierowcą 😔

Tuż przy samej starówce nad jeziorem znajduje się kilkupoziomowy parking. Tam właśnie chciałem zaparkować. Udało się jeszcze znaleść tam miejsce. Z parkingu skierowałem się w stronę centrum, trafiłem na promenadę. Ten piękny trakt spacerowy obsadzony palmami i klombami kwiatów pełen jest kafejek i restauracji, a widoki na malutką starówkę skuloną u stóp potężnych skał są po prostu piękne. Na końcu promenady można odbić w bok nurkując w labiryncie wąskich uliczek, gdzie czekają nas butiki, sklepiki i restauracje i bary. Można podążyć też brzegiem jeziora.

Jednym z czynników mających kluczowy wpływ na wyjątkowość miasteczka jest jego fenomenalne położenie. Cała północna część jeziora Garda otoczona jest wysokimi górami, ale to w okolicach Limone najstromiej opadają one w dół, niemal pionowo wpadając do wody. I właśnie w takich okolicznościach przyrody wykorzystano niewielki fragment pagórkowatego lądu, by zbudować osadę, wciskając zabudowania pomiędzy góry, a ogromną powierzchnię wody. Przez wieki Limone było odcięte od świata, a jedyny transport do i z miasteczka odbywał się drogą wodną lub wąskimi ścieżkami górskimi.

Spacerując labiryntem ulic niewielkiej starówki i rozkoszując się klimatem miasteczka warto mieć na uwadze kilka szczególnych miejsc, których nie można pominąć. Przewodniki często wymieniają kościół San Benedetto wzniesiony na ruinach rzymskiej bazyliki w 1691 roku, jako największą z atrakcji Limone sul Garda. Jednak dla mnie Limone to przede wszystkim klimat, a ten tworzą ulice i zaułki. Ja zawitałem do kawiarni, gdzie pijąc poranne espresso delektowałem się cytrynowym tiramisu. Po prostu ciacho było rewelacyjne. Palce lizać. Szkoda, że u nas takich nie robią.

Miasto, pomimo swojej lokalizacji i cudownych widoków jednak jest słynne z upraw cytryn. W około znajduje się tam mnóstwo plantacji tych owoców.

Dla sklepikarzy jest to bardzo dobry pretekst – by sprzedawać wszystko co jest związane z cytrynami – cytrynowe kosmetyki, słynne limoncello, porcelanę i tekstylia. Dla każdego coś dobrego. Ja też kupiłem tutaj trunek i trochę porcelany 😀 – aby przypominała mi tą piękną miejscowość.

Słońce zaczynało dawać się już we znaki, tak więc ruszyliśmy dalej do niepisanej stolicy regionu – Riva del Garda.

Na północnym krańcu Jeziora Garda, pomiędzy wysokimi górami a niebieską taflą wody, rzędy kolorowych kamienic, urokliwe place, kafejki i promenady otoczone zadbaną zielenią od wieków zachwycają gości przybywających do tego miasta. Z Limone to była jak się nie mylę godzinna jazda. Szczęście nam znów dopisało. Udało się znaleść miejsce parkingowe przy położonym przy drodze parkingu publicznym, gdzie zjeżdżając windami w dół i krótkim spacerze udało się nam dotrzeć do portu w Riva. Miasto położone jest na wzgórzach dlatego musieliśmy udać się w dół do jeziora.

Riva swoje korzenie ma już w czasach rzymskich, a na przestrzeni wieków była przedmiotem rywalizacji mocarstw i słynnych rodów. Walczyły o nią zwaśnione rodziny Scaligerich i Viscottich, które ostatecznie pokonali Wenecjanie zajmując miasto w roku 1440. Przechodziły przez Rivę wojska Napoleona, Garibaldiego, Cesarza Austro-Węgier. Ziemie te odebrano rozpadającemu się cesarstwu i po raz pierwszy przyłączono do Włoch na mocy traktatu wersalskiego, a wiec dokładnie sto lat temu, w roku 1918.

Do dziś spora część ludności bardzo dobrze porozumiewa się w języku niemieckim, co powoduje, że północna Garda to jedna z najchętniej odwiedzanych przez naszych zachodnich sąsiadów część Italii. W najnowszej historii decydujący wpływ na ukształtowanie miasta miała bez wątpienia masowa turystyka, choć trzeba przyznać, iż mieszkańcy Rivy skutecznie bronią się przed zrobieniem z ich miasta kiczowatego skansenu, ale rozrastając się w kierunku wschodnim powstaje coraz więcej hoteli, campingów i miasto powoli zaczyna zmieniać swoje oblicze. Ale starówka pozostaje starówką i tą część miasta będę zwiedzać.

Starówka jest bardzo przyjemna i kompaktowa. Zabudowa 2-3 piętrowa z małymi placami, pełno barów i restauracji serwujących dania nie tylko z kuchni włoskiej. Byłem w okolicach 13:00 i turystów było już pełno – w większości tłoczących się wokół restauracji aby zjeść lunch. Dla mnie zapłaćcie kilka euro więcej i niespiesznie skonsumujcie posiłek z widokiem na błękitne jezioro. Naprawdę warto.

Wspomnieć w tym miejscu należy o ciekawym projekcie – a mianowicie pieszej i rowerowej ścieżce, która w pierwszym etapie łączy Limone z Riva di Garda. Ścieżka biegnie miejscami wzdłuż brzegu – a czasami jest nawet nawieszona nad wodą. Widoki – podobnież zatykające dech w piersiach. Tym razem nie udało się nią przejechać na rowerze – ale następnym razem koniecznie muszę skorzystać.

Posileni, pełni wrażeń ruszyliśmy w kierunku południowym.