Kolejnym punktem zwiedzania okolicy była jednodniowa wycieczka do miasteczka Werfen. Na stromej skale w dolinie rzeki Salzach, wysoko nad wspomnianym miasteczkiem wznosi się średniowieczny zamek warowny, który blisko 900 lat skutecznie strzegł dostępu do Salzburga. (Hohenwerfen). Dziś jest to przede wszystkim atrakcja turystyczna przyciągająca rzesze turystów z salzburskiej prowincji. Na zamku odbywają się historyczne festyny i pokazy sokolnicze. Postanowiliśmy, że obowiązkowo musimy odwiedzić to miejsce.

Zamek otwarty jest jest od kwietnia do początku listopada. Cennik jest uzależniony czy wjeżdżamy na zamek windą czy wchodzimy na piechotę.

W związku z tym ceny kształtują się od 11,40 euro do 17,90 euro, a dla dzieci zaś od 3,40 euro do 6,10 euro. Jeśli udajemy się na drugą atrakcję – do jaskini lodowej, wówczas obowiązuje nas dodatkowa zniżka.
Parking przy widzie z dostępem do zamku jest darmowy i mieści kilkadziesiąt aut. W pobliżu (ok. 2 km) znajduje się stacja kolejowa, tak więc można i dostać się pociągiem np. z Salzburga. Windą dostajemy się praktycznie na dziedziniec zamkowy i od razu przenosimy się do czasów średniowiecza. Zamek zwiedzamy w grupach zorganizowanych z audioprzewodnikiem (również po polsku, audioprzewodnik odbieramy przy stoisku przy karczmie).

W starych murach kryją się historyczne komnaty, podziemne przejścia, tajemnicze schody, kaplica (odrestaurowana), wieża tortur i dawna zbrojownia. Największą atrakcją tego zamku są pokazy sokolnicze.

Kilka słów o historii zamku. Wybudowano go na skale, ok 40 km na południe od Salzburga. Majestatycznie zamek otaczają Alpy Berchtensgadeńskie i masyw górski Tennengebirge. Wybudowano go w latach 1075 – 1078 jako strategiczny bastion na szczycie 155 m skały, wysoko nad doliną rzeki Salzach. Zamek używany był również jako więzienie stanu. W czasie II wojny światowej zamek był używany jako centrum szkoleniowe niemieckiej partii nazistowskiej. Po II wojnie światowej był wykorzystywany jako obóz szkoleniowy austriackiej żandarmerii – do 1987 r. a potem został udostępniony dla turystów.

Mury zamkowe wykorzystane były przy kilku filmowych produkcjach. Najsłynniejszy film to „Tylko dla Orłów” – z Clintem Eastwoodem gdzie był używany jako “Schloss Adler”. Pamiętne sceny z kolejką linową były kręcone z wykorzystaniem kolejki w Feuerkogel-Drahtseilbahn w Ebensee, ponieważ zamek ten nie ma takiej kolejki. Temu filmowi poświęcona jest również jedna z komnat z historią kręcenia filmu w murach zamkowych.

Drugim znanym filmem, a raczej serialem – jest “Człowiek z Wysokiego Zamku” produkcji Amazon, w którym zamek był przedstawiony jako siedziba Adolfa Hitlera.

Drugą atrakcją w tej okolicy to największe lodowe jaskinie kryjące zadziwiające rzeźby lodowe uformowane przez matkę naturę. Lodowe jaskinie Eisriesenwelt w Werfen otwarte są codziennie od maja do października. Do jaskiń wiedzie kręta droga, którą wspinamy się autem aż do obszernych parkingów na końcu tej drogi. Parkingi są bezpłatne, ale obsługa wskazuje nam miejsce parkingu. Miejsce to oddalone jest około 5 km od miasteczka. Jest też miejsce dla autokarów. Po krótkim spacerze z parkingu docieramy do pięknego budynku – gdzie znajdują się kasy, jak i możemy się też posilić.
Ceny biletów wstępu kształtują się następująco:
42 euro dorośli, młodzież 29 euro, a dzieci ( do 14 lat) tylko 21 euro. Zakup przez internet to średnio 10% zniżki na bilet.

Po zakupie biletu udajemy się w kierunku kolejki górskiej (marszem pod górkę to około 20 minut). Spacer w górach – to przede wszystkim niesamowite widoki. Na końcu ścieżki znajduje się kolejka, gdzie po krótkim oczekiwaniu w kolejce – wsiadamy do wagonika i wjeżdżamy 500 m w górę. Przy górnej stacji kolejki znajduje się gospoda Dr Oedl-Haus. Potem znów masz pod górę – 20 min i po godzinie docieramy wreszcie do wejścia do jaskini Eisriesenwelt. W sumie pokonaliśmy trochę metrów – miasto Werfen jest na wysokości 552 m.n.p.m., zakup biletów na wysokości 1000 m.n.p.m. kolejką wjechaliśmy na 1575 m.n.p.m. a wejście do jaskiń jest na 1641 m.n.p.m. Przed wejściem do jaskiń obowiązkowo trzeba się ubrać (polary, długie spodnie etc). W środku temperatura jest w okolicach 0 C. Różnica duża, gdyż zamykając samochód termometr wskazywał 31 C.

Na górze przepuściliśmy kilka wycieczek szkolnych i czekaliśmy aż utworzy się grupa anglojęzyczna. Czekaliśmy ok 20 min na uzbieranie ok 20 osób i wraz z przewodnikiem weszliśmy do jaskiń. Leżące wysoko w masywie Tennengebirge, niedostrzegalnee z doliny gigantyczne wejście do jaskini ma 20 m szerokości i 18 m wysokości. Staliśmy przed nim i nie przypuszczaliśmy jak niezwykły świat kryje się za progiem. Zawiłe przejścia i olbrzymie komnaty o baśniowych nazwach (np. Królestwo Diamentów czy Zamek Hymira), prowadzą śladem fantazyjnych formacji lodowych. (Zalecam minimum obuwie sportowe, jeśli chodzi o obuwie).

Kryształki lodu migocą w świetle lamp karbidowych, które otrzymaliśmy na wejściu. W środku brak jest elektryczności. Zwiedzanie trwa około 75 minut. Pokonujemy 750 stopni schodów w górę ( 134 m wysokości) do punktu kulminacyjnego. Potem czeka nas powrót.

Świat Lodowych Olbrzymów Werfen to największa lodowa jaskinia lodowa na świecie jaką odkryto. Labirynt korytarzy ma łącznie 42 km, zaś zwiedzającym udostępniono z 1 km. Podczas trasy zwiedzania przewodnik dodatkowo oświetlał osobliwe formacje lodowe, stalaktyty i stalagmity o najdziwniejszych kształtach, lodowe kolumny i tunele.

Na wstępie były znaki o zakazie fotografowania ale w środku pozwolono nam zrobić fotki. I to wszystkim poprawiło humory. Wędrowaliśmy prawie w ciemności. Lampy karbidowe nie dają za dużo światła. Przede wszystkim należy złapać rytm na schodach. Co jakiś czas przewodnik zatrzymywał grupę i oświetlał dodatkowo ciekawe części w jaskini.

Wrażenia z jaskini niesamowite. Zdjęcia nie oddają tych widoków. Jest to atrakcja must have. Trzeba ją zobaczyć koniecznie i przeżyć tą niezwykłą wędrówkę do krainy lodu.

Po powrocie do wejścia do jaskini znów przekroczyliśmy próg dzielący upalne lato od tęgiej zimy z jaskini. Mieliśmy dobrą widoczność – błękitne słoneczne niebo, tak więc przed nami ukazała się raz jeszcze zatykająca dech w piersiach panorama Alp i promienie słoneczne ogrzały nasze zmarznięte ciała.

Ostatnia porada – do jaskiń wybierzmy się na początku dnia gdyż potem ciężko ze znalezieniem miejsca do parkowania na samej górze i musimy parkować na dolnym parkingu i czekać na specjalny bus, który zawiezie nas na górę do kas. Poza tym wędrówka do jaskini i po niej jest trochę męcząca – tak więc rozpoczynając ją z samego rana – mamy więcej energii i potem możemy się zregenerować. To był udany dzień. Była wspinaczka w górach, spacer po lodowej jaskini, poznaliśmy historię miasta / zamku, spróbowaliśmy rosołu z naleśnikowymi kluskami. Wracamy do pensjonatu z głową pełną wrażeń, rozgrzanym smartfonem pełnym zdjęć, trochę zmęczeni ale już planowaliśmy co zrobić następnego dnia.